- تش غنچه
زغال آتش گرفته، اخگر
معنی تش غنچه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(گُ غُ چَ / چِ)
لغت نامه دهخدا
گول غنچه. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین). غازۀ زنان است و آن چیزی باشد سرخ که بر روی مالند. (برهان) (آنندراج). گلگونه که بر روی مالند. (غیاث). سرخاب، شیخ ابوالفیض فیاضی در مثنوی نل و دمن بمعنی غنچۀ گل آورده ودر این بیت میرخسرو نیز همین مراد است:
به هر سوی گل غنچۀ نوشخند
ملک در میان همچوسرو بلند.
(آنندراج)
به هر سوی گل غنچۀ نوشخند
ملک در میان همچوسرو بلند.
(آنندراج)
غنچه گل: بهر سوی گل غنچه نوشخند ملک در میان همچو سرو بلند. (فیضی)، گلگونه که زنان برروی مالند غازه سرخاب
آشپزخانه، آتش دان سماور، محلی برای خشک کردن برگ های توتون، گلخن حمام